belevenissen van een kok
Het is niet niks: elke dag bedenken wat ‘wij’ willen eten. Boodschappen doen, hakken, snijden, koken, eten. En natuurlijk de keuken opruimen. En dan niet een dag, maar elke dag.
NIEUWE RONDES…
Je kent het vast: goede voornemens aan het begin van een nieuwjaar. Ik begon er eind november al mee, gewoon omdat het hoogste tijd was.
Het was het einde van het jaar dat de boeken in zal gaan als COVID-jaar. Meerdere lockdowns vielen ons ten deel en daarmee sociale isolatie, verveling, bankhangen, afhaal- en make-away maaltijden van restaurants die je graag deze periode ziet overleven. Met als resultaat coronakilo’s, een van de nieuwe woorden van 2020. En die wilde ik graag weer kwijt. Noom hielp me terug richting het rechte pad en zette me weer terug op het oude spoor van vooruitdenken en gezond koken. En dus eten. Daar gaan we weer!
VARIATIE EN NOG MEER VARIATIE
Het meest dodelijk voor zowel kok als eter is een gebrek aan variatie. Van dag tot dag en van week tot week maar ook per dag. Ik probeer elke week minimaal één mij onbekende groente te verwerken tot een smaakvol gerecht. En om elke dag minimaal twee soorten (groenten)gerechten op tafel te zetten. De reacties van mijn beide mannen zijn dan ook niet zelden zeer verrast. Het oogt kleurrijker, is gevarieerder en gaat minder snel vervelen. Het voelt als uit eten gaan en zo wordt er dan ook getafeld: met aandacht voor het eten en elkaar. Dat is niet alleen gezonder maar ook stukken gezelliger.
ITALIAANSE KEUKEN
Hoe fijn koken ook is, niet hoeven koken vind ik een groot feest. Dat wil zeggen: als er een goede kok actief is. In Italie is dat op veel plaatsen het geval door het simpele feit dat de gebruikte ingredienten eenvoudig zijn. We eten hier heerlijke gegrilde groenten, een varieteit aan overheerlijke antipasti en een veelheid aan gegrilde visjes en anderszins verwerkte vis. En natuurlijk salades. Gisteren voor het eerst toegegeven aan ‘ de zonde’ : een pizza . Wel een naar eigen wens: met tomaat, mozarella di buffalo, artisjok en rucola. Een relatief lichte pizza die mij (en disgenoten, want alleen wat veel) erg goed smaakte. Gesmolten kaas en witte melen zijn gewoon niet zo goed voor het lijf maar een enkel keertje trekt bruin wel. Vandaag weer zo’n heerlijke dag met volop zon, water, goed gezelschap, boekje en: lekker eten zonder boodschappen te hoeven doen!
ANTI-OXIDANTEN
Leuke vondst en heel heerlijk bovendien. Het heet Gula Java Matcha en ik dronk het bij een vriendin. Drie grote potten van deze bijzondere thee dronken we leeg. Matcha is een Japanse ceremoniële groene thee, door kenners geprezen om zijn smaak en hoge voedingswaarde. De jonge blaadjes worden tot een groen poeder gemalen, zodat je in tegenstelling tot ‘gewone thee’ het blad dus ook echt opdrinkt. De gezondheidswaarde schijnt 10-15 keer hoger te zijn dan die van groene thee, de anti-oxidatieve kracht vele malen hoger dan vitamine C of E. Een kopje van deze thee per dag helpt je om veroudering en aanvallen van oxidanten af te slaan. Klinkt indrukwekkend. Ik vond het vooral heel erg lekker. Jammer dat het een prijzig goedje blijkt te zijn. Maar wie weet.
REGEREN IS VOORUITZIEN…
Een drukke dag, laat thuis, bekaf, op de bank in slaap gevallen. En toen de oogjes open gingen was het 19 uur en etenstijd. Zonder eten. Zoon kreeg wat restjes van gisteren zodat hij volgens plan binnen 20 minuten de deur uit kon maar toen?
Dat zijn zo van die dagen. Niet vooruitgedacht, moe en te laat begonnen. Resultaat? Een gebakken eitje met meegebakken tomaatjes, een speltdesemboterhammetje met avocado en een bakje Griekse yoghurt toe.
En dus… meteen na dit ‘diner’ begonnen met koken. Voor morgen, want morgen is weer zo’n dag. De soep en de groentengoulash zijn vrijwel klaar, dus morgen eten we weer lekker en gezond.
ZONDAGOCHTEND
Vandaag schijnt de zon weer en ik ben (te) vroeg wakker. Ik twijfel of ik me nog even zal omdraaien maar met het straatfeest van vanmiddag op het netvlies, besluit ik de zondagse kookronde vroeg in te zetten.
De andijvie die ik gisteren kreeg van een vriendin wordt een andijvie-kerriesoepje, de resterende halve butternut squash (is daar een Nederlands woord voor?) wordt gegrild, bijbehorend yoghurt-tahin-sausje gemaakt, de kruiden voor de bonenmix gesneden, de marinade gemaakt. Voor komende week alvast een grote pan quinoa gekookt. Een deel daarvan gebruik ik vanmiddag voor een frisse salade. Tussendoor maak ik een ontbijtje en geniet met mijn mannen van een verse jus, een roereitje met toastjes en warme quinoa met fruit en noten. De adukibonen die ik gisteren in de week heb gelegd verdwijnen zo in de pan, deels vooruit, deels onderdeel van de bonenmix van vanmiddag.
Nu is het lunchtijd en kijk ik voldaan naar de productie van vanochtend, mijn zondag kan beginnen!
BEDRIJFSONGEVAL
Hakken en snijden is al niet ongevaarlijk, de kaasschaaf is een ander verhaal. Tijdens het verwijderen van de harde schil van een butternut squash de kaasschaaf gehanteerd. En mezelf niet voor het eerst lelijk verwond met dat ding. Nadat tijdens een eerdere aanslag mijn duimtop bijna werd afgechopt, maakte ik nu een plak los op mijn wijsvinger. Dat wordt een handicaprace de komende paar dagen in en rond de keuken (en achter de laptop).
Les geleerd: behalve voor komkommers (en kaas) wordt dit mes niet meer gebruikt.
Les twee: had ik maar ooit een typecursus gedaan; mijn tweevingersysteem is nu gehalveerd…
gezondlichaam 
Ach kindje! Hoe is het nu met je vingertjes…dit soort wonden laten zich lang schuren en zitten de hele dag in de weg…ik ken dit van de tuin, heb daar ook wonden van ;maar kan daarna helaas niets lekkers in de mond steken. Ik kijk met verbazing en bewondering naar je kookkunsten, wat een moed! Kusje I
ach alles zit er nog aan en een gewaarschuwd mens…